پـسـکوه پیرزهی

کوه‌های منحصربه‌فرد و زیبای مریخی که در جاده چابهار به گواتر دیده می‌شوند،

از زیباترین مناظر طبیعی ایران هستند که کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.

حدود 40 تا 50 کیلومتر پس از چابهار به سمت بندرگواتر، کوه‌هایی در سمت

چپ جاده نمایان می‌شود که به کوه‌های مینیاتوری یا مریخی معروفند.

وجود این کوه‌ها با توجه به منظره کاملا متفاوتی که در سمت راست

جاده و رو به‌سوی دریا وجود دارد، باعث می‌شود تا یکی از زیباترین

جاده‌ها و مناظر طبیعی استان سیستان و بلوچستان به‌وجود آید

که به دلیل عدم معرفی، کمتر مورد بازدید قرار گرفته‌اند.

این کوه‌ها که از منحصربه‌فردترین کوه‌های ایران است، به ثبت و

حفاظت محیط زیست نیز در نیامده‌اند تا دست کم به این

وسیله نامشان در فهرست مناظر زیبا و بی‌نظیر ایران به‌جا گذاشته شود.

کوه‌های مریخی مناظری از کوه‌های کره ماه را برای انسان تداعی

می‌کنند و جنس رسوبی آنها و همچنین فرسایش خاص کوه‌ها موجب

ایجاد شیارها و تراش‌های زیبایی شده است که گویی نقاشی ماهر

آنها را به تصویر کشیده است.

این کوه‌ها که چاک چاک هستند و شکل‌های نامانوس دارند و فاقد

پوشش گیاهی هستند و به خاطر غیرعادی بودنشان، در سال‌های

اخیر و در میان گردشگران، به کوه‌های مریخی شهرت یافته‌اند،

نمونه‌های بدبوم (بدلند) هستند که پدیده بوم‌شناختی ویژه‌ای است.

رنگ تقریبا سفیدرنگ کوه (چیزی میان طوسی و سفید) با

واریزه‌های بسیار در پای ‌آن، وجود گرما و حرارت و شرجی هوا

و رطوبت نسبتا بالا و سوی دیگر آن دریا که به‌این منظره آغوش گشوده است،

مناظری رویایی و تخیلی را در ذهن بیننده پدید می‌آورد. همین منظره

منحصربه‌فرد که جاده چابهار ـ گواتر آن را به دو نیم تقسیم کرده،

باعث شده تا این جاده به یکی از زیباترین جاده‌های ایران

تبدیل شود. یک‌سو کوه‌های مخروطی مریخی با آن رنگ

خاکستری خیال‌انگیز و سوی دیگر دریای سبز و ماسه‌های

اندکی سرخ با درختچه‌های بیابانی در کرانه آن.

دشت که در میان جاده آبگیر می‌شود، تالاب‌هایی را پدپد می‌آورد،

که در سوی دریا صورتی است و در سوی کوه خاکستری مایل

به سفید. جایی که به آن تالاب صورتی می‌گویند. این جاده که

با سراشیبی‌ها و سربالایی‌های بسیار، نمایان شدن گاه‌به‌گاه

دریا در سمت چپ و نظاره منظره از ارتفاع، از جاذبه‌های

خاص گردشگری در استان سیستان و بلوچستان است.